Interview met de heer Frank van Rompaey.
1. Welke opleiding hebt u gevolgt om bij de vijver te komen werken? En als verantwoordelijke de verschillende activiteitenbegeleiders te ondersteunen voor mensen met Autisme en verstandelijke beperking?
Frank: Dag Francis! Ik heb de opleiding gezinswetenschappen gevolgt. Voor ik begonnen was als hulpverlener heb ik 7 jaar als zelfstandige gewerkt in een café. In heel mijn carrière dat ik werkte als cafébaas ben ik gaan genieten en heb ik ontdekt dat ik heel graag luister naar de verhalen van mensen. Ook daar waar ik een luisterend oor kan zijn ook een stukje mee kan denken en helpen.
In 2005 ben ik begonnen bij De Bosuil als begeleider. Na twee jaar ben ik kunnen starten als teamcoach, waarvoor ik een aantal vormingen heb gevolgd. Op die manier ben ik dan coach geworden, zowel een mobiele begeleider.
2. Hoe verloopt de constructieve samenwerking met jouw collega’s die activiteiten samenstellen op maandelijkse wijze?
Frank: Die samenwerking verloopt heel fijn. Ik bekijk alles een beetje van op afstand. De activiteitenbegeleiders zitten elke maand samen en elke twee maanden komt het activiteiten boekje uit. Eigenlijk werkt dat team heel autonoom, met de invulling van de activiteiten op zich heb ik zelf niet zo veel te maken. Ik bekijk wat het team nodig heeft, hoe kan ik het team ondersteunen zodat zij hun werk zo goed mogelijk kunnen doen.
3. Bij het uitwerken van activiteiten voor personen met autisme moet u rekening houden met hun gewaarborgde structuren en duidelijkheid in communicatie en bij verstandelijke handicap is een warme uitstraling zeer belangrijk. Hoe doet u dat?
Frank: Bedoel je voor mezelf of voor de activiteitenbegeleiders? Hoe dat ik dat doe? Ik denk dat ik vooral goed probeer te observeren.
Wat je zegt klopt, die warme uitstraling is heel belangrijk. Ik denk dat ik probeer om altijd zo eerlijk en open mogelijk te luisteren. Ik denk dat luisteren heel belangrijk is om mensen goed te kunnen begrijpen en ook te kunnen zien welke vraag een persoon nu eigenlijk heeft voor mij. En hoe kan ik dan op zo een goed mogelijke manier helpen?
Ik denk dat het belangrijk is dat we allemaal, als collega’s, als begeleiders, die warme basishouding uitstralen, belichamen en dat we daarin ook zo veel mogelijk onszelf mogen zijn. Elke mens heeft zijn eigen kwaliteiten, zijn eigen kenmerken, zijn eigen persoonlijkheid. Ik vind ook dat iedereen de ruimte moet krijgen om zich te mogen uitdragen. Het is fijn dat we daarover met elkaar kunnen praten in een heel open en constructieve, vriendelijke sfeer. Dat vind ik wel belangrijk.
4. Krijgen de activiteitenbegeleiders regelmatig bijscholing om de sociale interactie te bevorderen met hun cliënten die Autisme en verstandelijke handicap hebben?
Frank: De begeleiders die bij ons werken zijn geschoold vanuit hun opleiding en ervaring, maar ze hebben ook altijd de mogelijkheid om bij te leren. We hebben ook een vormingsprogramma waarin begeleiders altijd bijscholing kunnen aanvragen of gericht aangeboden krijgen.
Verder denk ik dat wij ook met het team samen altijd goed kijken naar hoe wij te werk gaan. Wat doen wij met elkaar? We proberen ook te kijken op welke manier de activiteiten nu lopen: welke bedenkinge zijn er? Wat kunenn we verbeteren? enz. Dat zijn wel zaken waar we zeker oog voor hebben. Uiteraard vinden wij het ook heel belangrijk dat begeleiders op tijd en regelmatig een bijscholing kunnen volgen, zodanig dat ze ook fris blijven en goed mee zijn met alle nieuwe dingen die zich misschien ontwikkelen in de hulpverlening.
5. Hebt u ambities om nog verder te gaan studeren in het zorglandschap voor een hogere leidinggevende functie?
Frank: Neen, ik heb daar geen ambitie meer voor. Ik heb niet de ambitie om directeur of minister te worden of weet ik wat. Eigenlijk doe ik mijn werk heel graag als coach en voor mij is het ook goed dat ik af en toe een vorming of opleiding kan volgen om mezelf te verbeteren of dingen terug op te frissen.
6. Hoe handelt u als de cliënten vragen om de activiteiten te verbeteren in de nabije toekomst en op welke termijn is dat realiseerbaar?
Frank: Als ik zelf vragen krijg van cliënten of opmerkingen, dan zal ik dat ook altijd meenemen naar het activiteitenteam. Ze hebben maandelijks vergadering. Als er bepaalde opmerkingen zijn gaan we daar altijd naar luisteren en kijken we kunnen helpen met de gestelde vraag of opmerking.
We vinden het ook belangrijk om te zien welke activiteiten er goed lopen en welke minder goed. Waar zijn er bijvoorbeeld weinig inschrijvingen en hoe zou dat komen? Hoe kunnen wij dat verbeteren? Dat zijn zaken die we altijd meenemen.
Ik denk dat het logisch is dat de activiteitenorganisatie voortdurend in beweging is. Dat is nooit helemaal hetzelfde, dus het is ook heel belangrijk dat we altijd goed blijven kijken: met wat zijn we bezig? Wat kunnen we verbeteren? Wat zijn dingen die we misschien over het hoofd hebben gezien? Dat is constant een aandachtspunt voor de werking.
7. Kan je een goed onderscheid maken tussen uw werk en uw privéleven? Zo ja, welke methodieken gebruikt u hiervoor?
Frank: Ik probeer dat zo goed mogelijk te doen. Volgende week vertrek ik op vakantie en dan ga ik echt wel mijn werk gsm afzetten en mijn laptop of mails niet meer bekijken. Als teamcoach vind ik het belangrijk dat ik beschikbaar ben als dat echt nodig zou zijn. Maar ik vind het ook belangrijk dat er scheiding is tussen werk en privé want we hebben inderdaad ook nog een privéleven en dat geldt voor alle medewerkers van de Vijver. Dus die scheiding maken blijft een aandachtspunt.
8. Welke waarde hecht u aan probleemoplossend denken?
Frank: Ik denk dat probleemoplossend denken en werken heel belangrijk is. Dat we steeds zo veel mogelijk blijven kijken wat we kunnen doen om moeilijkheden te voorkomende en dan zo problemen op te lossen. We mogen ook geen valse verwachtingen creëren. Wij kunnen de problemen voor de cliënten niet altijd oplossen. Soms is het ook belangrijk dat we de cliënt zo ondersteunen dat men zijn eigen uitdaging of werkpunt kan oplossen of daa mee te leren omgaan. Ik denk dat dit ook één van onze taken is. Ik denk niet dat het onze taak is om dingen van de cliënt over te nemen, maar het is wel de bedoeling dat we de cliënten goed te ondersteunen en te kijken waar wij eventueel kunnen helpen om die hindernis die cliënten mogelijks ervaren zo goed mogelijk op te lossen. Altijd samen denken met de cliënten dat is belangrijk.
9. U staat centraal om Autisme en verstandelijke beperking gelukkig te maken, welke werkwijze gebruikt u hiervoor op creatief gebied?
Frank: Ik denk dat ikzelf als persoon, samen met het team van mensen waarmee ik werk (het activiteitenteam en team Modeno), dat wij vooral proberen om zo goed mogelijk te kijken hoe wij op een creatieve manier kunnen zien wat iemand nodig heeft. Wat bedoelt hij of zij? Wat wil iemand ons nu echt zeggen? Hoe kunnen wij daarnaar luisteren en hoe kunnen wij daarmee aan de slag gaan op een manier dat het voor die persoon op maat is? Samen met mijn team gaan wel een beetje zoeken, naar de dingen die het voorspelbaar maken, dat het voor cliënten ook duidelijk is. Bijvoorbeeld: welke afspraken er gemaakt worden. Daar moet je soms ook creatief in zijn. Alle mensen zijn ook verschillend, het is dus heel belangrijk om goed te kijken en te luisteren. Bijvoorbeeld Francis zit hier nu voor mij, dan kan ik kijken: wie is Francis, hoe kan ik jou beter leren kennen, hoe kan ik jou zo goed mogelijk begrijpen? En dat moeten wij bij al die verschillende cliënten doen, want ondertussen zijn er heel wat mensen in begeleiding. Het is belangrijk dat we ons open kunnen stellen, dat we elke keer opnieuw met frisse goesting er weer tegenaan kunnen gaan.
10. Welke feestmaaltijd mogen voor activiteitenbegeleiders voor u klaarmaken op officiële plechtigheden?
Frank: Dat vind ik een heel leuke vraag. Als activiteitenbegeleiders voor mij een feestmaaltijd mogen klaarmaken, dan denk ik dat ik ze eens goed creatief zou laten werken door het bereiden van een lekkere sushischotel. Dat ze zelf sushi mogen rollen, de vis mogen snijden, de rijst mogen bereiden, kneden en maken. Het is leuk dat ze echt zelf een sushipalet mogen klaarmaken. Dat zou ik wel fijn vinden!