Interview met algemeen directeur van De Vijver
Welke opleiding heeft u gevolgd om bij De Vijver uw directiefuncties te kunnen uitoefenen?
Dat is al een eindje geleden maar wat heb ik eerst gedaan! Ik ben eerst orthopedagoge geworden. Ik heb aan de universiteit van Gent gestudeerd. Ik ben daar orthopedagoge geworden en afgestudeerd in 1987. Dat is dus al een eindje geleden. Daarna heb ik terwijl ik al werkte een licentie bijgestudeerd – ontwikkelingssamenwerking – dan heb ik heel veel later en dat is ook belangrijk voor de job die ik nu doe eigenlijk een opleiding financieel beheer bij de Vlerick gevolgd bij de universiteit Gent. Dat is een beetje mijn parcours van opleiding.
Waar was u voor De Vijver tewerkgesteld?
Voor ik bij De Vijver terecht kwam werkte ik bij de Broeders van Liefde in Gent als sectorverantwoordelijke voor drie sectoren. De sector ‘mensen met een beperking’, de sector ‘buitengewoon onderwijs’ en kinderopvang.
Hoe waren deze ervaringen in de gezondheidssector?
Hoe dat mijn ervaringen zijn? Ik werk daar heel graag in. Ik ben iemand die heel graag weet waarom ik werk. Ik zeg dat dikwijls, ik heb het geluk dat ik al heel mijn leven de job heb mogen doen waarvan ik weet waarom ik hem graag doe. Want ik vind het eigenlijk plezierig om te mogen meewerken aan eigenlijk zoveel mogelijk kansen geven aan mensen die soms om een of andere reden die kansen niet krijgen
Hoe gaat u om met de verschillende doelgroepen die onder uw bevoegdheid liggen waaronder verstandelijk handicapten en mensen met autisme spectrum stoornissen?
Voor mij is dit een belangrijke ‘ iedere mens is voor mij vooral een mens’, dat is eigenlijk het eerste. En natuurlijk er is een groot verschil als mensen een ernstige verstandelijke handicap hebben dan moet je uw taalgebruik wat aanpassen, dan moet ik ook wat minder snel gaan praten. Dan moet ik ook maken dat ik vooral rekening hou met die zaken die zij ook kunnen verstaan zodanig dat zij ook mee vorm kunnen geven aan hun leven. Voor mensen met autisme zonder verstandelijke beperking is dat natuurlijk voor een groot stuk anders. Hier is het cruciaal om zowel in mijn communicatie als in mijn opstelling hier voldoende rekening met te houden.
Wat is het verschil tussen de verblijvende residentiele voorziening en begeleiding bij cliënten thuis die zorg nodig hebben?
Dat is een groot verschil hé. Mensen die thuis wonen, die kunnen nog kiezen om een stuk ondersteuning te krijgen door eens langs te komen en wat informatie te krijgen of wat hulp te krijgen. Of er gaat iemand bij hen langs. Maar eigenlijk hebben die mensen eigenlijk het stuur volledig in handen. Zij bepalen zelf wat dat ze willen en dat vind ik heel goed. Mensen die hier wonen daar proberen wij ook voor te zorgen dat die mensen zoveel mogelijk ook bepalen wat ze willen in hun leven, wat ze graag doen. Natuurlijk hebben zij daar meer afspraken want ze wonen samen met een deel andere mensen. Het is ook zo dat bepaalde dingen binnen bepaalde uren georganiseerd zijn. Maar daar proberen wij ook met De Vijver zoveel mogelijk te kijken wat iemand wil en dat verschilt ook. Het is niet omdat je samenwoont met iemand dat je allemaal hetzelfde even graag doet. Dus we proberen daar ook voor de mensen die hier wonen zoveel mogelijk te kijken van wat wil iemand graag, waar wil hij of zij in ondersteund worden. Natuurlijk is dat een heel verschil als je hier woont is dat een andere situatie natuurlijk.
Hoe is de relatie met het Vlaams agentschap voor personen met een handicap?
Dit is een hele belangrijke partner voor ons want zij zorgen voor onze centen, dus wij moeten zorgen dat die relatie goed is, maar wij proberen ook als we dingen zien waarvan we denken dat is niet zo goed voor onze cliënten bv. Te veel besparen, dan laten wij ook al eens van ons horen We proberen naar dat agentschap te vertellen hoe het hier gaat, dat moeten wij ook want zij inspecteren ons. We moeten ook duidelijk maken van wat er gebeurt maar als wij dingen zien waarvan wij zeggen, dat is toch niet zo o.k. dan proberen wij dat toch ook aan te kaarten. Wij hebben een hele goede verstandhouding maar we proberen zo nu en dan toch te zeggen wat belangrijk is en we proberen dat ook te doen op een vriendelijke manier zodanig dat daar ook iets mee gebeurt.
Wat zijn de beoogde resultaten die moeten behaald worden bij De Vijver?
Dat zijn er veel hoor, maar het allerbelangrijkste is dat mensen die bij ons ondersteund worden het gevoel hebben van dat zij een kwalitatieve, dus een goede ondersteuning krijgen. Dat is het allerbelangrijkste. D.w.z. tevreden cliënten. Van hoog tot laag bij wijze van spreken, iedereen tevreden. Dat is een eerste stuk. Tweede stuk dat ook heel belangrijk is, is maken dat we goede medewerkers bij ons kunnen hebben en die ook kunnen houden. Een derde stuk is, we kunnen die eerste twee wel hebben maar als we geen centen hebben om te doen wat we moeten doen dan is het ook niet goed. We moeten ook maken dat we financieel gezond blijven. En dan ook een ander stukje dat wij belangrijk vinden is dat we er ook in slagen om in die samenleving, om in die buurt er voor te zorgen dat onze cliënten zo veel mogelijk kansen krijgen om mee te doen, om leuke dingen te doen. Daar duwen wij ook wel stevig aan de kar.
Heeft het werken met persoonsgebonden financiering grote gevolgen voor de cliënten?
Voor sommigen wel. Ik vind het persoonlijk heel goed, dat als cliënten dat zelf kunnen dat die zelf die centen hebben. Dat een belangrijke vorm van zelfstandigheid. De middelen komen richting de cliënt en de cliënt kan kiezen wat hij daar mee doet. Ik vind dat heel belangrijk maar niet voor alle cliënten is dat mogelijk. Voor mensen met een stevige verstandelijke beperking is dat moeilijk. Als ze geluk hebben en hun ouders of hun context dat doet is dat goed. Maar als dat een advocaat is dat soms wat moeilijker, maar dat kan ook goed zijn hoor, want er zijn ook hele goede advocaten die echt wel zorgen dat, dat goed loopt maar voor die cliënten is er een stapje bij. Als je kijkt ook naar de persoonsgebonden financiering wat is daar ook serieus verandert, vroeger was het zo dat er voor die mensen die te weinig centen hadden dat daar een stukje tegemoetkoming was voor de woon- en leefkosten. Dat is nu niet meer. Dus voor een aantal cliënten is dat nieuwe systeem niet slecht natuurlijk maar zorgt er wel voor dat zij eigenlijk niet maar die extra’s krijgen die ze vroeger kregen. Wat het toch voor een aantal mensen duurder maakt. Dat is een jammere zaak. Voor de rest denk ik dat de persoonsvolgende financiering ook cliënten regelmatig doet nadenken over wat ze nu graag willen , en dat vind ik heel goed.. En natuurlijk de andere kant daarvan is dan ook weer dat afhankelijk van wat je van budget gekregen hebt sommige cliënten wel iets meer kunnen kopen dan anderen. Je bent dus heel sterk afhankelijk van wat de overheid aan middelen voorziet om die zorg en ondersteuning te kopen die je dan graag hebt. Dat is het belangrijkste stuk dat gewijzigd is.
Is er een goede samenwerking met andere hulpverleningsdiensten die de persoon met handicap helpen waaronder de erkende thuiszorgdiensten en poetsdiensten?
Dat is heel belangrijk natuurlijk. Wij kijken altijd met de cliënt samen, wat is de ondersteuning die gevraagd wordt, en als daar dan inderdaad gezinszorg nodig is, poetsen nodig is of thuisverpleging of ook soms psychologische hulp, want dat kan ook het geval zijn of bij bepaalde mensen ook budgetondersteuning dan vinden wij het dat het zeker onze taak is om mee te zien dat mensen daar vlot toegang krijgen en wij hebben ook hele goede contacten met die organisaties en wij proberen daar dan ook altijd te zien van wat zijn goede en betrouwbare partners, het is uiteraard altijd de cliënt die kiest, maar we proberen ook wel te maken dat we zicht hebben van wat wordt er door al die diensten gebracht en waar zit je met goede mensen en soms met iets minder goede mensen.
Wat zijn de beoogde doelstelling die je wenst te bekomen om een goede transparante hulp te geven aan cliënten?
Wat ik belangrijk vind is en dat hebben wij al gedaan vanuit de persoonsgebonden financiering, dat de cliënt heel goed weet, ik heb dit ingekocht en op het einde van de maand of op het einde van het jaar weet, heb ik dat ook gekregen. Dat, dat gemakkelijk te zien is. Wat vinden wij ook nog belangrijk, is dat rond de prijzen we heel duidelijk laten zien wat kost iets. Wij hebben een vertegenwoordiging van cliënten en die kan ook één keer per jaar alle facturen bekijken zodanig dat hij/zij ook kan zien worden hier de juiste zaken aangerekend, klopt dat en wordt er niks in onze zak gestoken. Een keer in maart gebeurt dit. Wat vind ik in het kader van transparantie nog belangrijk is ook als we een tevredenheidsmeting doen dat we daar openlijk de resultaten van laten zien. Dat niet iets is dat we zelf bekijken maar dat cliënten ook weten, zoveel mensen waren tevreden, zoveel mensen waren niet tevreden en wat gaan we daar aan doen. En dat we zo ook zich krijgen van wat gaan we daar aan doen. Als de cliënt een vraag heeft dat hij bij iedereen terecht kan. Dat de deur openblijft en dat het geen afstandelijke toestand is dus dat je bij iedereen kunt aankloppen.
Hoe is het draagvlak van de ministeriële besluiten die genomen worden bij de Vlaamse regering en de invloed ervan op de werkstructuur van De Vijver?
Wat tegenwoordig een lastige is, is zeker het feit dat de overheid op een hele korte periode van tussen 2017 en nu al continu aan die prijzen zitten murmelen heeft en daar ook flink op geknipt heeft. Wij hebben daardoor meer dan tien procent moeten besparen. En eigenlijk zegt de overheid dan tegen de cliënt, je krijgt dezelfde zorg maar met tien procent minder is dat natuurlijk niet meer echt hetzelfde, dat is een eerste stukje. Een tweede stuk en dat is dan meer positief, vorig jaar na de corona heeft de overheid er voor gekozen om zeker naar begeleiders toe een extra inspanning te doen, en hen een stevig stukje loonsverhoging heeft gegeven. Daar waren wij heel blij mee. Dat mensen die keihard moeten werken ook het loon krijgen die ze verdienen. Dat is een heel positief stukje. Wat er nu bijvoorbeeld is dat wij heel moeilijk vinden is dat mensen die een minder prioritaire vraag hebben voor zorg maar die ook wel heel belangrijk is soms tien tot vijftien jaar moeten wachten op hun budget. Dat vinden we wel minder. Wat we ook wat minder vinden is dat al twee jaar beslist is dat er een uitbreiding zou komen voor rechtstreeks toegankelijke hulp en dat we nog altijd moeten wachten op die besluiten. Wat is er ook heel jammer is dat cliënten die hier wonen meer problemen krijgen met de heel erg stijgende energieprijzen. Voor cliënten die soms leven van een vervangingsinkomen en die thuis wonen wordt er wat geholpen, die krijgen het betere tarief, het sociale tarief. De mensen die hier wonen of wonen in stukjes van De Vijver die krijgen dat niet. Dat vind ik bijzonder jammer. Want die moeten dan heel veel betalen terwijl dat voor hen ook quasi onmogelijk is.